در روز زن همه از جایگاه زن صحبت می‌کنند. ما ایرانیها هم از جایگاه زن در ایران صحبت می‌کنیم. اما ببینید پروینمان که صدسال پیش در سال امضای مشروطیت به دنیا آمد، چه شجاعانه گفت کجای کارید که زن اصلاً در ایران، گویی ایرانی نبوده!
«زن در ایران، پیش از این گویی که ایرانی نبود
پیشه‌اش، جز تیره‌روزی و پریشانی نبود
زندگی و مرگش اندر کنج عزلت می‌گذشت
زن چه بود آن روزها، گر زآن که زندانی نبود».
بله! پروین خیلی شجاعانه گفت اصلاً زن نه تنها در فرهنگ ما ایرانی نبوده بلکه زندانی‌اش هم کرده‌اند.
خوب! حالا هفتاد و دو سال بعد از پروین که در فروردین 1320 درگذشت، هم‌چنان در این مملکت روز زن است، روز گرامی داشتن جایگاه زن. آیا در حاکمیت ولایت‌فقیه بر آنان چه گذشت؟ ماجرا از هر چه بگوییم سیاهتر است. اما خود زنان ایران هم یک سپیدی برای افقهای خود آورده‌اند. در مقاومت ایران هم می‌رزمند هم در بالاترین مسئولیتها و مقامهای سیاسی رشته کارها را به عهده دارند. زنان میهن‌مان را هم در قیامها می‌بینیم که چگونه پیشتازند. پس در سلام پنجره رو به پروین که صدسال با ما فاصله دارد بگوییم:
آی پروین! زن در ایران شیر میدانی شده
قامت فخر و غرور و رزم ایرانی شده.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر