یامقلب‌القلوب والابصار،
یا مدبراللیل والنهار
یا محول‌الحول والاحوال،
حول حالنا الی احسن‌الحال
ای تغییر‌دهنده دلها و بینشها، كه دلهای مردم ما را به‌امید، و دیدگانشان را به‌آزادی روشن می‌سازی،
ای تدبیر‌كننده شب و روز كه تیرگی ستم و اجبار را مغلوب می‌كنی،
ای كه روزگار ملتها را دگرگون می‌سازی و مستبدان را به‌زیر می‌كشی،
به‌مردم ما نیكوترین زندگانی را عطا كن و خورشید فتح و آزادی را در ایران بتابان.
آیینها و مراسم عید‌نوروز در ایران
عید نوروز از اعیاد قدیمی و از سنن دیرین ایرانیان به‌شمار می‌رود كه دارای تاریخ چندهزارساله می‌باشد. عید نوروز عید تولد و نوشدگی و خیزش طبیعت و عید جنبش و فعالیت و رشد و شكوفایی و آزادشدن انرژیها است. عید نوروز از زمانیكه نیاكان ایرانیان پا به‌سرزمین ایران نهادند وجود داشته و حتی خیلی پیش از آن، ایرانیان آغاز بهار را با خوشحالی فراوان جشن گرفته و هر‌آنچه را كه به‌زمستان مربوط می‌شد از بین می‌بردند.
در زمانهای قدیم جشن عید نوروز در پنج‌روز اول سال جدید برگزار می‌شد. گروههای كوچكی از نوازندگان و خوانندگان، قبل از فرارسیدن سال جدید در شهرها و روستاها می‌گشتند و اشعار ویژه عید نوروز را بر در خانه‌ها می‌خواندند و هدایایی می‌گرفتند. آنان پیكهای فرارسیدن نوروز و بهاران بودند.
سبزه وهفت‌سین
از جمله آیینهای عید نوروز ایرانیان از قدیم این بوده كه قبل از فرارسیدن نوروز، شروع به‌كاشتن سبزی در خانه‌هایشان می‌كنند و در روز سیزدهم سال جدید آن را به‌آب جاری می‌اندازند. ایرانیان همچنین در ایام نوروز سفره‌یی را كه به‌آن «هفت‌سین» می‌گویند پهن می‌كنند.
این سنت از زمانهای بسیار دور رایج بوده و از آیینهای خاطره‌انگیز و شایان توجه می‌باشد. در این سفره (هفت‌سین) هفت چیز می‌گذارند كه حرف اول اسم همه آنها در زبان فارسی با سین شروع می‌شود كه عبارتند از: سیب، سنجد، سماق، سكه، سیر، سمنو، سركه. جلوی سفره یك آینه گذاشته می‌شود كه بر دوطرف آن چند شمعدان حاوی شمعهایی روشن به‌تعداد فرزندان خانواده اعم از دختر و پسر می‌گذارند. همچنین در این سفره، قرآن و نان و كاسه آبی با یك شاخه نبات و یك شیشه گلاب به‌علاوه ماهی زنده و انواع شیرینی، میوه و آجیل قرار می‌دهند.
در ساعت تحویل سال همه افراد خانواده دور سفره جمع می‌شوند و با آغاز سال نو دید و بازدید بین اقوام و دوستان انجام می‌شود.
كلمه «نوروز» در زبان فارسی به‌معنی روز نو و نشانه آغاز فصل جدید یعنی فصل روشنی، شكوفایی، شادابی و سرزندگی و فعالیت (بهار) از یك‌سو و رهایی از فصل خمودگی و انجماد و بی‌تحركی و سكون (زمستان) از سوی دیگر می‌باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر