بیش از ۱۰۰۰نفر از زندانیان سیاسی همه از اعضای سازمان مجاهدین و شورای ملی مقاومت در این اجلاس هستند. خیلیهایشان شاهدان جنایت علیه بشریت هستند. خاطرات جنایات ۶۷ خیلی زنده است و خیلی از آنها بر بدنهایشان زخم شکنجه دارند.
۹۰درصد از اعدام شدگان از ۳۰هزار اعدام شده در ۶۷ از مجاهدین بودند از آنها نفی وابستگیشان به مجاهدین را میخواستند و میدانستند که چه خطری برایشان دارد ولی ایستادند. این مرا یاد دکتر کاظم رجوی میاندازد اما این مأموریت که دکتر کاظم در ژنو انجام میداد اکنون صداهای بسیاری به صدای او اضافه میشود.
بگذارید حرفهای نخست وزیر اسلونی را یادآوری کنم گفت باید در مقابل این جنایت ۶۷ ایستاد و تحقیقات را آزاد کرد. لابیهای رژیم علیه او اقدام کردند. بسیاری از قانونگذاران مثل جان برد، مایکل موکیزی، حرفهای نخست وزیر اسلوونی را مورد تأیید و حمایت قرار دادند. بهعنوان وزیر خارجه پیشین ایتالیا بگویم که حرفهای رئیسجمهور اسلونی حمایت از حقوقبشر است.
جوزف بورل اعلام کرد که اقدام صورت گرفته سر این موضوع ۶۷ و فراخوان رئیسجمهور اسلونی موضع اروپا نیست. گزارشگران سازمان ملل متحد از جمله جمعی از مقامات سازمان ملل متحد از جمله مری رابینسون از تحقیقات استقبال کرد. رئیس عفو یادآوری کرد که مصونیت علیه جنایتکاران همچنان ادامه دارد و او از تحقیقات بر سر ۶۷ حمایت کرد. آقای بورل باید تغییر بدهد. او باید همه را تشویق کند که مانند رئیسجمهور اسلونی صدایشان را علیه جنایات ۶۷ بالا ببرند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر