در کشاکش تاریخی که بیش از چهار دهه ادامه یافته، ایران امروز در بزنگاهی ایستاده که می‌تواند سرنوشت یک ملت را رقم بزند. این تقابل، فراتر از یک بحران سیاسی یا اجتماعی است؛
این نبردی است میان ایدئولوژی‌ای واپس‌گرا و نیرویی مترقی و برخاسته از دل مردم. از یک سو، نظامی که بر پایه سرکوب، سوء‌استفاده از دین و سیاست‌های بحران‌زا شکل گرفته، و از سوی دیگر، مقاومتی جان‌سخت، تجربه‌گرا و با چشم‌اندازی روشن برای آینده.فروپاشی تدریجی ساختاری که با «ولایت مطلقه» آغاز شد
پس از گذشت ۴۶ سال از حاکمیت نظام ولایت فقیه، نشانه‌های آشکار افول در تمام ارکان این ساختار دیده می‌شود. این رژیم، نه‌تنها در پاسخ به مطالبات اقتصادی و اجتماعی مردم ناتوان بوده، بلکه با تحمیل نوعی خوانش خشن و ارتجاعی از دین، فاصله‌ای عمیق میان خود و جامعه ایجاد کرده است. آنچه بیش از همه این نظام را در تنگنا قرار داده، تضاد فزاینده بین ابزارهای سرکوب سنتی و پویایی‌های اجتماعی و فرهنگی امروز جامعه ایران است.
نسلی تازه، با نگاهی تازه
امروز، نسلی جوان، باهوش و بی‌پروا، خواهان آینده‌ای است که در آن جای دین‌فروشی، تبعیض جنسیتی، فساد ساختاری و سرکوب آزادی نباشد. خامنه‌ای و حاکمیتش که به‌دنبال بازسازی فضای اختناق دهه ۶۰ هستند، نمی‌توانند پاسخگوی خواسته‌های این نسل باشند. هراس‌های خامنه‌ای در آغاز سال ۱۴۰۴، بازتابی از همین ناتوانی مزمن است.
مقاومتی با ریشه‌ای شصت‌ساله
اما در دل این بحران، نیرویی در حال بالیدن است که برخلاف حاکمیت، نه از گذشته، بلکه از آینده سخن می‌گوید. مقاومتی که در دل مبارزات با دیکتاتوری سلطنتی شکل گرفت، و در برابر فاشیسم دینی جان‌سخت‌تر شد. سازمان‌یافته، سیاسی، و مجهز به برنامه‌ای مدون برای ساخت ایران نوین. «شهرهای شورشی» و جوانانی که از دل این جنبش برخاسته‌اند، بیانگر یک عزم جمعی برای پایان‌دادن به این دوران تاریک‌اند.
جامعه‌ای بیدار، آماده برای تحول
امروز دیگر تنها نخبگان یا فعالان سیاسی نیستند که از تغییر سخن می‌گویند. کارگران، معلمان، دانشجویان، بازاریان، پزشکان و متخصصان... همگی به نوعی وارد صحنه شده‌اند. گفتمان تغییر به میان توده‌ها رفته، و این همان چیزی است که هر حکومت استبدادی را به وحشت می‌اندازد. این پتانسیل مردمی، اگر با سازماندهی و راهبری روشن همراه شود، می‌تواند نقش تعیین‌کننده‌ای در سرنوشت کشور داشته باشد.
آلترناتیوی که در حال شکوفایی است
یکی از نقاط قوت جریان مقاومت، وجود جایگزینی مشخص و دموکراتیک است. شورای ملی مقاومت ایران، با تکیه بر تجربه‌های گذشته، برنامه‌ای روشن برای آینده ارائه کرده است؛ آینده‌ای بر پایه آزادی، جدایی دین از دولت، حقوق برابر برای زنان، و همزیستی مسالمت‌آمیز با جهان.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر