گرامیداشت روز جهانی کارگر در ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۳
رهایی کارگران و زحمتکشان تنها با سرنگونی رژیم با آتش و قیام امکانپذیر است
گرامیداشت روز جهانی کارگر در ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۳
رهایی کارگران و زحمتکشان تنها با سرنگونی رژیم با آتش و قیام امکانپذیر است
این روزها روشهای اعجابانگیز درندهخویی در سرکوب زنان ایران، هر وجدان بیدار انسانی را به تأمل وامیدارد. این تأمل، آنان را که از چهار دهه پیش، کولهباری از خاطره با خود دارند،
خامنهای روز ۵ اردیبهشت ۱۴۰۳ در آستانهی «روز جهانی کارگر» چنان از برج عاج از مسائل کارگری در ایران سخن گفت که انگار کارگران ایران در ناز و نعمت زندگی میکنند و فقط «جهش تولید» باقی مانده است: «رکن جهش تولید، کارگر است».
«ما تاریخ حقوقبشر را با خون خود مینویسیم» این سخن جاودانهٔ بزرگمردی است که اصالت و جدیت ادعایش را ۳۴سال پیش (در ۴ اردیبهشت ۱۳۶۹) با نثار جان بهاثبات رساند.
خلیفهٔ ارتجاع سراسر سال ۱۴۰۲ را در کابوس انفجار دوبارهٔ قیام طی کرد. اما کاش این کابوس در همان سطح ۴۰۲ باقی میماند!
چرا؟
قطعنامهٔ «نقض نگرانکننده و فزاینده حقوقبشر توسط رژیم ایران» (تصویبشده به تاریخ جمعه ۳۱فروردین در سنای بلژیک)، یک قطعنامهٔ حائز اهمیت در شرایط کنونی است.
چند روزی است که کلیپی درباره سوال و جواب با یک دانشآموز خردسال دختر در یکی از مدارس استان سیستان و بلوچستان در فضای مجازی پخش شده است که بهراستی تکاندهنده است.
گرامیداشت روز جهانی کارگر در ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۳ رهایی کارگران و زحمتکشان تنها با سرنگونی رژیم با آتش و قیام امکانپذیر است