شبیخونی که دستگاه سرکوب‌گری حاکمیت آخوندی در دانشگاه صنعتی شریف عملیاتی کرد، شکاف هر دم عمیق‌شوندهٔ نظام بر اثر قیام جاری در ایران را مضاعف نموده و به آن شتابی بیشتر بخشیده است.
اما این، همهٔ آثار هجوم نظامی و لشکرکشی به محیط علم و دانش نیست؛ از پس انتشار اخبار تجاوز به حریم دانشگاه، مردم حاضر در خیابان‌ها به‌جانب دانشگاه شریف روانه شدند و به یاری دانشجویان شتافتند؛ حرکتی که یادآور حمایت مردم ایران از همافران در ۲۱بهمن ۱۳۵۷ است و اتحاد مردم با دانشجویان را رقم زد.یادآوری می‌شود بلافاصله پس از انتشار گستردهٔ خبر هجوم به دانشگاه شریف، خانم مریم رجوی در یک توئیت فوری، از مردم و جوانان تهران درخواست کمک فوری و حضور در اطراف دانشگاه شریف کردند.
هجوم ماشین جنگی خامنه‌ای به دانشگاه شریف ــ که تداعی‌کنندهٔ هجوم دشمن متجاوز است ــ برخلاف آن‌که هدف‌شان زهر چشم گرفتن از دیگر دانشگاههای ایران در قیام جاری بود، موجب فوران خشم و نیز گسترش اتحاد دانشگاهها و دانشجویان شد. بلافاصله پس از آن حملهٔ تجاوزکارانه ــ که چیزی از هجوم یک نیروی بیگانه به یک کشور کم نداشت ــ روز دوشنبه ۱۱مهر، دهها دانشگاه دیگر در ایران به حمایت از دانشگاه صنعتی شریف پرداختند و با پافشاری بر آزادی دانشجویان، برگی از یک دادخواهی را به آلبوم دادخواهی سراسری مردم ایران افزودند.
روز شنبه ۹مهر ۱۴۰۱ با ورود قدرت‌مند دانشگاههای ایران به صفوف قیام‌کنندگان علیه حاکمیت اشغالگر آخوندی، خروش سراسری که از ۲۵ و ۲۶شهریور آغاز شده بود، عرصهٔ گسترده‌تری را درنوردید و کیفیتی جدید به مطالبهٔ اکثریت قاطع مردم ایران در نفی نظام ولایت فقیه بخشید.
شواهد گزارش‌شده در حمله به دانشگاه شریف، حاکی هستند که دستگاه جاسوسی و پایش و سرکوب‌گریِ رژیم، از ساعتها قبل از هجوم لباس شخصی‌ها و نیروهای نظامی به داخل دانشگاه، در هماهنگی با وزارت علوم، مشغول نصب دوربین‌ها و دستگاههای کنترلی در دانشگاه بوده‌اند. امری که هوشیاری دانشجویان را برانگیخته و پی به نقشه و دسیسهٔ دستگاه سرکوب رژیم برده‌اند.
در گزارش تفصیلیِ «شورای صنفی دانشگاه شریف» که روز ۱۱مهر منتشر شده، آمده است:
«در شب گذشته، اقدامات فراوانی برای نصب دوربینهای جدید و آنتنهای مخابراتی در سردر اصلی دانشگاه شریف صورت گرفت تا بتوانند افراد را به‌صورت آنلاین شناسایی کنند».
این گزارش از آماده‌سازیهای قبلی «دشمن متجاوز» در «یکشنبه سیاه» برای قلع‌وقمع دانشجویان و دستگیریهای گسترده خبر می‌دهد و در توصیف «خشونت بربرگونهٔ» مهاجمان می‌نویسد:
«نیروهای لباس‌شخصی با چند ون، انتظار دانشجویان را می‌کشند... سپس تمام درهای دانشگاه بسته می‌شود و دانشجویان شریف، در محاصره نیروهای امنیتی و لباس‌شخصی قرار می‌گیرند... خبر می‌رسد که در تمامی کوچه‌های اطراف درهای دانشگاه، نیروهای لباس‌شخصی با ون، منتظر دستگیری دانشجویان هستند. فضای خفقان بر دانشگاه شریف حاکم است... تعدادی از دانشجویان به طبقه اول و دوم پارکینگ می‌روند. اما آن‌جا، نیروهای لباس شخصی، با باتون و تفنگ و موتور کمین کرده بودند تا دانشجویان را دستگیر کنند. نیروهای لباس‌شخصی به دانشجوها در طبقه اول یورش می‌برند و با شلیک گلوله‌های پلاستیکی و ساچمه‌یی از فاصله نزدیک، با خشونتی بربر گونه، دانشجویان را دستگیر می‌کنند و سوار ون می‌کنند... وضعیت روحی دانشجوها کاملاً مشابه زمان جنگ است. انگار دشمن در شهر می‌گردد و دنبال قربانی می‌گردد».
وحشی‌گری و تجاوز نظامی به حریم علم و دانش برای جبران شکست از گسترش قیام در شهرها، آن‌قدر مشمئزکننده و تداعی‌کنندهٔ هجوم خارجی به یک کشور است که حتی انجمن اسلامی وفادار به حاکمیت هم طاقت و تحمل‌اش طاق می‌شود و در بیانیه‌یی ضمن «فراخوان به تعطیلی کلاس‌ها»، می‌نویسد:
«یکشنبه دهم مهرماه روز خونین دانشگاه بود، روزی که لکهٔ ننگین دیگری بر کارنامه حاکمیت در برخورد با دانشجویان معترض خواهد بود. دانشجویان به ناگاه با شبیخون مأموران امنیتی و چماقداران لباس‌شخصی مواجه شدند که با انواع سلاحها به دانشجویان و اساتید دانشگاه حمله‌ور شدند».
به‌دنبال نقش‌آفرینی برجستهٔ دانشجویان در گسترش قیام سراسری در روز شنبه و نیز هجوم اوباشان حکومتی به دانشگاه شریف، آقای مسعود رجوی طی پیامی کوتاه به دانشجویان ایران در سراسر کشور گفتند:
«با درود به دانشجویان رزمنده در سراسر کشور که نقش پیشتاز را احیاء کرده و مسئولیت تاریخی خود را در قیام و انقلاب دمکراتیک ایران به عهده گرفته‌اند. دست مریزاد به دانشجویان ایستاده در دانشگاه صنعتی شریف که درخشش پایداری آنها امشب را به روز پر فروغ دیگری برای قیام خلق تبدیل کرد. با درود مضاعف به مردم تهران و جوانان شورشگری که نیمه‌شب به یاری دانشجویان شتافتند. زندانهای خامنه‌ای باید گشوده شود: زندانی سیاسی و مشخصاً دانشجوی زندانی آزاد باید گردد. این خواست تمام مردم ایران است».
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر