این روزها حرف اول و آخر در هر بحثی برای رژیم «امنیت» است. امنیت هم چیزی جز کد وحشت از قیام و سرنگونی نیست. این موضوع که به دغدغهٔ اصلی نظام تبدیل شده در بررسی هر موضوعی بیرون می‌زند.
در بحثهای لایحهٔ بودجه ۱۴۰۱، آنچه که تاکنون روشن شده رشد دو و نیم برابری سهم نهادهای امنیتی و سرکوبگر سپاه و ارتش از بودجه در مقابل کاهش شدید بودجه‌های عمرانی و هم‌چنین جلوگیری از افزایش حقوق کارگران و کارمندان است. اما علاوه بر ردیفهای رسمی بودجه برای نهادهای سرکوبگر، تحت عنوان امنیت از بودجه سایر قسمت ها صرف امنیت نظام شده است.
حاجی بابایی رئیس کمیسیون تلفیق مجلس ارتجاع روز ۵ اسفند۱۴۰۰ گفت: «ما آمدیم گفتیم آقا از شهرهای بالای ۵۰۰هزار نفر دو درصد از محل پروانه‌هایی که صادر میشه که مجموعش میشه هزار میلیارد تومان که میشه مجموعاً حدود ۲۰۰پاسگاه بسازند برای امنیت»
یعنی از جیب مردم، خرج توسعهٔ زیرساختهای سرکوبگری مردم بشود. در موضوع سانسور اینترنت هم باز قلنج امنیت نظام بیرون زد:
موقعی که طلایه‌های خشم عمومی در شبکه‌های اجتماعی در واکنش به مصوبه ضدمردمی مجلس ارتجاع برای سانسور اینترنت تحت عنوان «صیانت از حقوق کاربران» بیرون زد، شاهد عقب‌نشینی آسانسوری مجلس رژیم بودیم که بلافاصله مصوبه را غیرقانونی اعلام کردند تا آب بر آتش خشم مردم ریخته شود.
با این وجود هشدارها نسبت به وضعیت انفجاری جامعه حول چپاول مردم بابت اینترنت و کندی شبکه هم‌چنان از مجلس ارتجاع بلند است:
لطف الله سیاهکلی عضو مجلس رژیم روز۴ اسفند۱۴۰۰ گفت: مردم به زندگی‌شان داره لطمه وارد میشه، سرعت اینترنت خیلی کاهش پیدا کرده دلیلش را هم نمی‌دانیم و این خیلی بد هست. در بخش هزینه‌اش می‌بینیم که این پول می‌خواهد صرف پیمانکاران غیردولتی بشود خب برای چی ما باید این پول را از مردم بگیریم... . نارضایتی مردم در اینجا بسیار بالا هست».
در رسانه‌های حکومتی این هشدار امنیتی صریح‌تر بیان شده است:
غلامعلی جعفرزاده‌ٔ ایمن‌آبادی روز ۵ اسفند در مورد مصوبه مجلس آخوندی تحت عنوان طرح صیانت، به روزنامه حکومتی آرمان گفت: «تصویب چنین طرح‌هایی را در مجلس تقریباً براندازانه می‌دانم و معتقدم در صورت عملی شدن چنین طرح‌هایی نظام با چالشهای جدی مواجه خواهد شد». این مهرهٔ حکومتی بدون اسم آوردن تلویحا تهدید کانونهای شورشی را به مجلس آخوندی گوشزد کرده و می‌گوید: «چرا در حالی‌که به پیامدهای چنین تصمیماتی آگاهی دارند این اقدامات را انجام می‌دهند؟ آیا واقعاً مشکلات امروز کشور فضای مجـازی است؟ اگر بـه پل‌های عابر پیاده دقت کنید به‌تازگی نیروهای انتظامی در کنار این پل‌ها ایستاده‌اند. آیا این موضوعات دغدغه نمایندگان نیست؟».
در همین رابطه ضرورت توجه به فضای انفجاری مردم و تهدید نزدیک امنیت نظام، هشدار احمد زیدآبادی از باند مغلوب روز۵ اسفند در روزنامهٔ آرمان هشدار داد و نوشت: «انتظار می‌رود که تمام دست‌اندرکاران و همین‌طور نیروها و کنشگران سیاسی و اجتماعی جامعه ما این مقطع بغرنج تاریخی کشور را دریابند. دریافت این وضعیت اما نیازمند دیدنِ تمامی قد و قامت و هیکل فیل در روشنایی روز است، حال آن که هر یک از ما، فقط به جزیی از این فیل خشمگین آن هم در تاریکی دست می‌ساییم. خدا خودش به خیر بگذراند».
سعید مدنی کارشناس حکومتی از باند مغلوب روز۴ اسفند در روزنامه حکومتی شرق علت این را که چرا لازم است «خدا خودش به خیر بگذراند»، بهتر روشن کرده است. او تأکید می‌کند که علت چیزی جز تراکم خشم و رسیدن کارد به استخوان مردم نیست. این کارشناس حکومتی با بیان این‌که «وعده‌های بی‌ثمر و بی‌پایه و بی‌تفاوتی نسبت به نقض آنها موجب خشم شده است». به نظام هشدار می‌دهد: «همه نگران «آخرین پر کاه» هستند: ضربه یا شوکی که موجب عبور تحمل از آستانه می‌شود».
این کارشناس حکومتی تلویحا و از سر ناامیدی اذعان کرده است که بلوغ این خشم متراکم اجتماعی در تقدیر نظام است چرا که: «طی سال‌های اخیر به‌ویژه از اواسط دهه۱۳۸۰ این سرخوردگی و خشم افزایش یافته است».
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر