«قیام را خروج جمعی توده مردم برای انهادم دستگاههای حاکمیت در شرایطی که دیگر حاضر به تحمل ظلم و ستم نیستند، تعریف می کنند. خصوصیت ویژه قیام حالت شورش و عصیان است. در این حالت توده ها حداکثر تفوق روحی را با حداکثر تهور و آمادگی در هم می آمیزند. برای دادن همه گونه قربانی بدون هراس از مرگ آماده اند و تا از بین بردن شبکه پلیسی و نظامی دشمن از پا نمی نشیند. طبق تجربه های تاریخی، قیام های توده ای در قله و نوک پیکان خود با شعار «مرگ یا پیروزی» به حسابری بلاواسطه از جنایتکاران و عناصر خائن روی می آورند...».
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر