در تابستان ۱۳۸۷ آمریکا خبر داد که برای خروج نیروهایش از عراق با دولت عراق توافق کرده است.
در این راستا آمریکا اعلام کرد حفاظت قرارگاه اشرف هم به نیروهای عراقی تحویل داده خواهد شد.
اعضای مجاهدین بر اساس کنوانسیون ۴ ژنو از حفاظت بین‌المللی برخوردار بودند که بر اساس آن از کلیه حقوق پناهندگی برخوردارند و هر گونه تعرض به حقوق آنان جرم محسوب می‌شد.
از آنجا که آمریکا مجاهدین را خلع‌سلاح کرده و تعهد حفاظت داده بود، مجاهدین دست به یک کارزار جهانی زدند تا مانع از انتقال حفاظت اشرف به دولت عراق که وابسته به رژیم آخوندی بود، بشوند.
در اثر این کارزار صلیب‌سرخ هم وارد شد و اعلام کرد که به دولتهای آمریکا و عراق، متذکر شده که آنها مسئول حفظ جان مجاهدین هستند.
ژنرال پترائوس، فرمانده نیروهای چندملیتی در عراق هم گفت: «مجاهدین در اشرف دارای موقعیت «شهروند حفاظت‌شده» هستند و نیروهای آمریکایی هم‌چنان مسئولیت امنیت آنها را بر عهده دارند».
سفارت آمریکا هم در بغداد اعلام کرد: «نیروهای آمریکایی، حضور خود را در قرارگاه اشرف حفظ خواهند کرد و به کمک کردن به دولت عراق در اجرای تضمین رفتار انسانی با ساکنان قرارگاه، ادامه خواهند داد».
البته آمریکا نهایتاً به این تعهد خود نیز عمل نکرد و حفاظت اشرف را از ابتدای سال میلادی ۲۰۰۹ به عراق سپرد.
پس آن خامنه‌ای از طریق مالکی با سخت‌تر کردن محاصره و فشار به اشرف، دست به حملات خونبار زد.
مزدوران رژیم در عراق، در این حملات چندین حمام خون و قتل‌عام به‌راه انداختند که در این حملات دهها تن شهید و صدها نفر زخمی شدند.
بی‌عملی آمریکا در برابر حملات نیروهای عراقی به مجاهدین، باعث تشویق رژیم و مزدورانش به استمرار حملات می‌شد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر