ممکن است شما از خودتان سؤال کنید کشور کوچکی مانند ایرلند به کشور عظیمی مثل ایران و چالشهای بیشماری که متوجه مردم ایران است چه می‌تواند اضافه کند؟
ما از تاریخ خود درسهایی گرفته‌ایم که شامل حال همه کشورها می‌شود.
ما هم جمعیت تبعیدی داشتیم که به سرزمین مادری خود علاقه داشتند و مایل بودند به مردم کشور مادری خود کمک کنند… . .
ممکن است بدانید که کتاب قانون که توسط ابن سینا پزشک، دانشمند و فیلسوف برجسته ایرانی در قرون طلایی اسلام نوشته شده بود، در قرون وسطی به زبان اصیل ایرلندی ترجمه شده بود و برای آموزش پزشکی در دانشگاههای اروپا تا قرن هفدهم مورد استفاده قرار می‌گرفت… . ایرلند سفارت خود در تهران را در سال۲۰۱۲ به دلایل مختلف بست. سفارت در سالهای متعاقب بازگشایی شد.
ایرلند مایل است که روابط خوبی با ایران و مردم ایران داشته باشد. ما هم‌چنین بعد از انتخاب شدن برای عضویت در شورای امنیت، تسهیل کننده قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل بودیم که ناظر بر اجرای توافق ۲۰۱۵ در رابطه با برنامه اتمی رژیم ایران بود… .
بنابراین وقتی من همه این موارد را در ارتباطاتی که با ایران داریم می‌بینم، و سپس گزارش ۲۰۲۱ عفو بین‌الملل درباره رژیم ایران را می‌خوانم، که می‌گوید مقامات ایران به‌شدت حق بیان، تشکیل انجمن‌ها و تجمعات را سرکوب می‌کنند، نیروهای امنیتی به‌طور غیرقانونی از زور استفاده می‌کنند تا تظاهرات را سرکوب کنند، مقامات به‌طور خودسرانه صدها تن از تظاهر کنندگان، مخالفان و مدافعان حقوق‌بشر را در بازداشت نگه داشته‌اند، و بسیاری از آنها را محکوم به زندان و شلاق کرده‌اند.
زنان و اقلیتهای مذهبی با تبعیض و خشونت گسترده مواجه هستند و ناپدید شدنهای اجباری، شکنجه و سایر رفتارهای خشونت‌بار به‌طور گسترده و سیستماتیک با مصونیت مجرمین اعمال می‌شود.
مجازات‌های بدنی از جمله شکنجه، شلاق و قطع عضو توسط دستگاه قضایی اعمال می‌شود. حق محاکمه منصفانه به‌طور سیستماتیک نقض می‌شود. مجازات اعدام به‌عنوان وسیله‌ای برای سرکوب سیاسی به‌کار گرفته می‌شود.
اعدامها در ملأعام و در خفا صورت می‌گیرد و اعدام شده‌ها شامل افرادی هستند که در زمان ارتکاب به جرم زیر ۱۸سال داشتند. مقامات به‌طور سیستماتیک به جنایات علیه بشریت ادامه می‌دهند، در حالی‌که سرنوشت چندین هزار مخالف سیاسی، که به‌طور قهرآمیز ناپدید شده و به‌صورت فراقانونی در سال۱۹۸۸ اعدام شدند را پنهان می‌کند. ما نمی‌توانیم چنین چیزهایی را تحمل کنیم… .
اکنون که یک دولت افراطی از طریق انتصاب یک رئیس‌جمهور توسط ولی‌فقیه و شورای نگهبان برقرار شده است، این به‌معنی ادامه استبداد و ادامه مشکلات و چالشهای مردم ایران خواهد بود.
این وضعیتی است که در آن، مردمی که می‌خواهند آزاد باشند، می‌خواهند دمکراسی داشته باشند، می‌خواهند همان چیزیهایی که ما حق مفروض خود می‌دانیم را داشته باشند، از این حق محروم می‌شوند.
پس جمعیت تبعیدی در خارج، سازمان ملل، شورای اروپا، اتحادیه اروپا و هر دولتی که با ایران تبادلات دارد، باید مستمراً موضوع حقوق‌بشر و نقض این حقوق توسط این رژیم مستبد را مطرح کند، … . زیرا این وضعیت برای مردم ایران بسیار جدی است.
ما در کشور خودمان مبارزه‌یی طولانی داشتیم تا به نقطه فعلی برسیم. به مردم ایران اجازه داده نمی‌شود که ظرفیت‌های خود را نمایان کنند.
گاهواره تمدن، ریاضیات، ادبیات، هنر و موسیقی، شایسته آن است که بتواند بهتر عمل کند.
و این تغییر تنها زمانی می‌تواند صورت بگیرد که صدای مردم بلند شود و بگوید که ما دیگر این وضعیت را تحمل نخواهیم کرد. و از این بابت، ایرلند و جهان حامی مردم ایران خواهند بود. بسیار متشکرم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر