روز جهانی کارگر امسال نیز برای جامعه کارگری ایران در شرایطی فرا رسید که فقر، بیکاری، تبعیض ساختاری و سرکوب همچنان سایه سنگین خود را بر زندگی میلیون‌ها زحمت‌کش گسترده‌اند.
در حالی‌که طبقه کارگر همچنان با حداقل دستمزدهای غیرقابل‌زیست، حذف بیمه، اخراج‌های گسترده، پیمانکاری‌های موقت و سرکوب هر گونه تشکل مستقل مواجه است، انفجار مرگبار بندرعباس نیز بار دیگر عمق فاجعه در سایه حکمرانی فاسد را برملا ساخت. این انفجار، که به‌دلیل ذخیره‌سازی خطرناک سوخت توسط نهادهای حکومتی رخ داد، عیدی خونین کارگران ایران شد.اما امسال، این روز جهانی نه‌تنها یادآور رنج مزمن و تاریخی کارگران بود، بلکه با حضور سازمان‌یافته و پرتعداد کانون‌های شورشی در بیش از ۲۰ شهر ایران، به صحنه‌ای از مقاومت و اعتراض فعال بدل شد. عملیات مستقیم علیه مراکز سرکوب و همچنین پراتیک‌های میدانی چون دیوارنویسی، نصب پوستر، شعارنویسی، پخش اعلامیه و تهیه کلیپ‌های تصویری، چهره‌ای نوین و تهاجمی از اعتراضات کارگری را به نمایش گذاشت.
🔥 کانون‌های شورشی؛ از اعتراض صنفی تا مبارزه سیاسی
برخلاف گذشته که مطالبات کارگری عمدتاً در چارچوب خواسته‌های صنفی مطرح می‌شد، شعارهای امسال نشان از تحول عمیقی در آگاهی سیاسی و اجتماعی بدنه کارگری داشت. شعارهایی چون:
«فقر، فساد، گرونی، می‌ریم تا سرنگونی»
«کارگران بیدارند، از شیخ و شاه بیزارند»
«مرگ بر خامنه‌ای، درود بر رجوی»
نشان می‌دهند که کارگران ایران خود را صرفاً در قالب خواستار حقوق اقتصادی نمی‌بینند، بلکه به‌عنوان نیرویی آگاه و متشکل، خواهان تغییر بنیادین در ساختار قدرت هستند.
🚩 گزارشی از عملیات و پراتیک‌های کانون‌های شورشی
کانون‌های شورشی در شهرهایی نظیر تهران، مشهد، اهواز، تبریز، بندرعباس، کرمانشاه، اصفهان، ارومیه، خاش، نیک‌شهر، و بروجرد، عملیات‌های چشمگیری انجام دادند. برخی از برجسته‌ترین این اقدامات عبارت‌اند از:
انفجار در پایگاه‌های بسیج و حوزه‌های سرکوبگر حکومتی
به آتش کشیدن مراکز مرتبط با سپاه پاسداران و کمیته امداد
حملات نمادین با کوکتل مولوتف به شهرداری‌ها و نهادهای حکومتی
انتشار گسترده شعارهای ضدحکومتی در سطح شهرها
این سلسله عملیات نه‌تنها از نظر گستردگی جغرافیایی، بلکه از لحاظ پیام و هماهنگی، نشان‌دهنده رشد کیفی و ساختاری مقاومت سازمان‌یافته در ایران است.
✊ کارگر آگاه، همراه مقاومت
آنچه در روز جهانی کارگر ۱۴۰۴ بیش از هر چیز برجسته بود، پیوند عمیق میان طبقه کارگر و مقاومت سازمان‌یافته بود. کانون‌های شورشی نه فقط نماینده یک گروه سیاسی، بلکه پژواک خشم، آگاهی و اراده میلیون‌ها کارگر به‌ستوه‌آمده‌اند. این پیوند، در شعارها و بیانیه‌های منتشرشده نیز منعکس شد:
«کارگران محرومان، مجاهدین یارتان، حامی پیکارتان»
«در رنج‌های شما، در اراده و قدرت‌تان، نیروی آزادی و رهایی نهفته است»
📣 نتیجه‌گیری
کارگران ایران دیگر فقط نیروی مولد نیستند؛ آنها در خط مقدم مقاومت علیه رژیمی قرار دارند که سال‌هاست حقوق‌شان را انکار کرده، سازمان‌یابی‌شان را جرم دانسته و صدای‌شان را سرکوب کرده است. پیام روشن روز کارگر امسال این بود:
رهایی ممکن است، اما نه از مسیر سکوت و تمنا، بلکه از مسیر شورش و ایستادگی.
کانون‌های شورشی به‌مثابه جرقه‌های شعله‌ور در دل تاریکی، بار دیگر نشان دادند که آینده‌ای بدون ستم و بهره‌کشی، تنها با تغییر بنیادین و سرنگونی دیکتاتوری مذهبی ممکن است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر