در نقطه‌ای حساس از تاریخ معاصر ایران، جایی که آینده میان استبداد و آزادی در تلاطم است، حمایت پرشمار و کم‌سابقه ۱۵۹ نماینده مجلس ملی فرانسه از یک آلترناتیو دموکراتیک برای ایران، معنایی فراتر از یک موضع‌گیری سیاسی دارد.
این اعلام حمایت، نشانه‌ای روشن از مشروعیت بین‌المللی شورای ملی مقاومت ایران و طرح پیشنهادی آن برای آینده ایران است؛ طرحی که با رهبری خانم مریم رجوی و بر مبنای اصولی چون جمهوریت، برابری، جدایی دین و دولت و لغو حکم اعدام شکل گرفته است.بیانیه رسمی، با ابتکار کمیته پارلمانی برای یک ایران دموکراتیک تنظیم شده و از پشتیبانی طیف متنوعی از احزاب فرانسه از چپ تا راست برخوردار است. این تنوع سیاسی، عمق اجماع بر سر راه‌حل سوم – نه شاه، نه شیخ – را به‌خوبی نمایان می‌کند.
کریستین آریگی، نماینده حزب سبز، در سخنان خود تأکید کرد:
«ما نمی‌توانیم شاهد جنایات این رژیم باشیم و ساکت بمانیم. از گزینه‌ای حمایت می‌کنیم که ظرفیت ساختن یک ایران آزاد را دارد.»
این گزینه چیزی نیست جز طرح ۱۰ ماده‌ای خانم رجوی که سال‌هاست به‌عنوان چشم‌اندازی روشن و عملی برای فردای ایران، در سطح بین‌المللی شناخته شده و مورد استناد قرار می‌گیرد.
از دل این حمایت، آنچه بیش از همه برجسته است، تبدیل یک گفتمان تبعیدی به یک واقعیت سیاسی جهانی است. این حمایت تنها از جانب چند صدای همدل نیست، بلکه بیش از یک‌چهارم نمایندگان مجلس ملی فرانسه با امضای خود، به آن رسمیت داده‌اند.
ژان پیر برار، نماینده سابق مجلس فرانسه، هنگام ارائه این بیانیه گفت:
«یک ایران دموکراتیک، بدون شاه و بدون ملا، تنها راه آینده است.»
او با این سخن، بار دیگر تأکید کرد که بدیل حقیقی برای آینده ایران، نه در گذشته‌گرایی سلطنت‌طلبانه و نه در اصلاح‌طلبی درون ساختار ولایت فقیه، بلکه در طرحی بنیادین، سکولار و مردمی نهفته است.
فضای عمومی پیرامون این رویداد نیز به‌گونه‌ای طراحی شده بود که صدای مردم ایران، به‌خصوص قربانیان قیام‌ها و خانواده‌های جان‌باختگان، در کنار پیام سیاسی نمایندگان طنین‌انداز شود. صدها پرتره از شهدای راه آزادی در اطراف مجلس ملی فرانسه نصب شده بود و بازدیدکنندگان، از جمله زندانیان سیاسی پیشین، در کنار این چهره‌ها ایستادند و سوگند دوباره یاد کردند.
یکی از این زندانیان سیاسی سابق که اکنون پناهنده سیاسی در فرانسه است گفت:
«من از این رژیم نمی‌ترسم. ما برای یک ایران آزاد، با جدایی دین و دولت و بدون اعدام، خواهیم ایستاد.»
آنچه در پاریس اتفاق افتاد، صرفاً یک کنفرانس یا بیانیه نبود؛ تبلور ۴ دهه پایداری، تلاش، دیپلماسی انقلابی و ایمان به پیروزی بود. از همایش‌های ویلپنت تا حمایت نمایندگان اروپا، شورای ملی مقاومت ایران امروز به جایگاهی رسیده که نمی‌توان آن را نادیده گرفت.
🟨 این حمایت، نه پایان راه، که نشانه‌ای از آغاز فصلی نوین است؛ فصلی که در آن، آلترناتیو واقعی مردم ایران با صدای بلند در جهان شنیده می‌شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر