در سال ۱۳۶۷، یکی از هولناک‌ترین فجایع حقوق‌بشری در تاریخ معاصر ایران رقم خورد؛ قتل‌عام هزاران زندانی سیاسی به‌دستور مستقیم روح‌الله خمینی، بنیانگذار
جمهوری اسلامی. اکنون و با گذشت بیش از سه دهه، نشانه‌ها و هشدارها درباره تکرار چنین جنایاتی، بار دیگر نگاه جهانیان را به سوی ایران جلب کرده است.قتل‌عام ۱۳۶۷؛ نمونه‌ای آشکار از نسل‌کشی و جنایت علیه بشریت
بیش از ۳۰ هزار نفر، بیشتر اعضا و هواداران سازمان مجاهدین خلق، طی چند هفته در تابستان ۶۷ در زندانهای سراسر کشور به‌صورت فراقضایی اعدام شدند. گزارش‌های رسمی، شهادت بازماندگان و تحقیقات حقوقی بین‌المللی این رویداد را به‌عنوان «جنایت علیه بشریت» و حتی «نسل‌کشی» دسته‌بندی کرده‌اند.
در تیرماه ۱۴۰۴، بیش از ۳۰۰ شخصیت برجسته بین‌المللی – از جمله برندگان نوبل، مقام‌های پیشین سازمان ملل و حقوقدانان جهانی – بیانیه‌ای صادر کردند که در آن نسبت به روند نگران‌کننده اعدامهای سیاسی و افزایش سرکوب در ایران هشدار داده شد. این بیانیه به‌وضوح اعلام کرد: «تجربه سکوت جامعه جهانی در برابر قتل‌عام ۱۳۶۷ نباید دوباره تکرار شود.»
افزایش اعدام‌ها در سال ۲۰۲۵؛ تکرار چرخه سرکوب؟
در نیمه نخست سال ۲۰۲۵، طبق گزارش‌ها، بیش از ۶۵۰ نفر در ایران اعدام شده‌اند که تعداد کل اعدام‌ها را در سال جاری به ۱۳۰۰ مورد رسانده است. اعدامهای سیاسی، شکنجه‌های طولانی‌مدت، و احکام ناعادلانه – همچون پرونده فرشاد اعتمادی‌فر، مسعود جامعی و علیرضا مرداسی – گواه روشنی بر تداوم سیاست سرکوب مخالفان توسط حکومت است.
نگرانی‌ها زمانی دوچندان می‌شود که برخی رسانه‌های وابسته به نهادهای حکومتی، همچون خبرگزاری فارس، در سرمقاله‌ای با عنوان «تجربه موفق ۱۳۶۷»، عملاً از تکرار چنین جنایتی دفاع می‌کنند.
مسئولیت جامعه جهانی و لزوم پاسخگویی بین‌المللی
بیانیه بین‌المللی اخیر خواهان اقدام فوری سازمان ملل، گزارشگر ویژه حقوق بشر و کمیسر عالی برای محکومیت تحریک به اعدام و بررسی جنایات سازمان‌یافته در ایران شده است. همچنین تأکید شده که باید کمیسیون حقیقت‌یاب مستقلی برای تحقیق درباره قتل‌عام ۱۳۶۷ و دیگر موارد مشابه تشکیل شود.
پرفسور لیلا سادات، از حقوقدانان برجسته، در این خصوص می‌گوید: «فقدان پاسخگویی و تحقیقات مستقل بین‌المللی باعث شده تا عاملان این جنایات همچنان در قدرت باقی بمانند و به نقض حقوق‌بشر ادامه دهند.»
جنبش «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»؛ صدایی از درون زندان‌ها
یکی از نمودهای مقاومت داخلی علیه خشونت حکومتی، کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» است که به ابتکار زندانیان سیاسی مانند سعید ماسوری راه‌اندازی شده است. ماسوری در نامه‌ای می‌نویسد: «این، تکرار ۱۳۶۷ است؛ جنایتی در حال وقوع.» این کارزار با حمایت گسترده فعالان داخل و خارج از کشور، به نمادی از ایستادگی در برابر سیاست‌های اعدام‌محور جمهوری اسلامی تبدیل شده است.
کلام پایانی
امروز، بیش از هر زمان دیگر، زنگ خطر بازتولید جنایاتی شبیه به قتل‌عام ۱۳۶۷ در ایران به صدا درآمده است. بی‌تفاوتی جهانی نسبت به این خطر، می‌تواند راه را برای وقوع یک فاجعه دیگر هموار کند. وقت آن رسیده است که سکوت جامعه جهانی در سال ۱۹۸۸ جبران شود؛ با اقدام عملی، تشکیل کمیسیون‌های تحقیق و پیگرد عاملان جنایات گذشته و حال.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر