انتقال ناگهانی بهروز احسانی و مهدی حسنی، دو زندانی سیاسی، به زندان قزلحصار موجی از نگرانیهای داخلی و واکنشهای بینالمللی را در حمایت از این دو به راه انداخته است.
این انتقال که حامل پیامی تلخ و نگرانکننده از احتمال اجرای قریبالوقوع حکم اعدام است، چیزی جز انتقامگیری از جنبش گسترده «نه به اعدام» توسط مردم ایران نیست.این اقدام، بیش از هر چیز واکنشی سیاسی و فراقضایی به جامعهای است که با قدرت و توان در مسیر مبارزه با سرکوب و استبداد قدم برمیدارد. هر اعدام سیاسی، نشانهای از عزم حکومت برای سرکوب جنبشهای اجتماعی و همچنین اذعان به تعادل قوای به نفع جامعه و به زیان نظام حاکم است. چنین اعدامهایی، در واقع پاسخی به مطالبه سرنگونی از سوی اکثریت مردم ایران است. از سوی دیگر، هر اقدام سرکوبگرانه به انسجام و قدرت جنبش ضد اعدام در میان مردم میافزاید و اراده عمومی برای درهمکوبیدن ماشین سرکوب و اعدام را تقویت میکند.
صدای زندانیان سیاسی، پژواکی از خیزش اجتماعی
زندانیان سیاسی همچون بهروز و مهدی، در لحظههای انتقال و حتی درون دیوارهای زندان نیز به مبارزه ادامه میدهند. ایستادگی آنان نه تنها نمایشگر مقاومت در برابر پروژه اعدام حکومتی است، بلکه پیام همبستگی و خروش برای جامعهای است که در آستانه انفجار تغییرات اجتماعی قرار دارد. مردم ایران پیام پایداری این زندانیان را دریافتهاند: محدودیتها و سرکوبها نباید پایانی بر مقاومت باشد؛ بلکه آغازگر خیزش و حرکت ملی است.
تبدیل جنبش «نه به اعدام» به کارزاری ملی و بینالمللی
در شرایط کنونی، ضروری است جنبش «نه به اعدام» به یک حرکت ملی و سراسری با حمایتهای بینالمللی تبدیل شود. این جنبش باید فضایی از مصونیت برای زندانیان سیاسی فراهم کند و آنان را از خطر اعدام نجات دهد. زندانیان سیاسی امروز نمایندگان وجدان بیدار جامعه هستند و هویت آنان با ویژگیهایی نظیر:
آگاهیبخشی و روشنگری در برابر استبداد.
همدلی عمیق با دردهای تاریخی و اجتماعی مردم.
پایداری در برابر دیکتاتوری و ایستادگی برای تحقق آزادی.
تعریف میشود.
این افراد، سرمایههای انسانی و مبارزاتی ایران هستند که اکنون به گروگان حکومت درآمدهاند. دفاع از آنان نه تنها یک وظیفه انسانی، بلکه بخشی از مبارزه ملی برای آزادی و مقابله با ماشین اعدام است.
پیام خانوادهها و مردم: دیگر نباید سکوت کرد
خانوادههای زندانیان سیاسی نیز در این میان صدای خود را به جامعه رساندهاند. آنان میگویند:
«تا کی باید شاهد کشتار فرزندانمان باشیم و سکوت کنیم؟ نباید اجازه دهیم افراد بیشتری قربانی شوند! کشتار را متوقف کنید!» این پیام، فراخوانی برای همگان است تا در برابر زندانها و در همه شهرها فریاد اعتراض خود را علیه اعدام بلند کنند.
همبستگی ملی علیه استراتژی اعدام
نفی اعدام، در معنایی عمیقتر، نفی ساختارهای سرکوبگرانه حکومتی است. امروز باید با همبستگی و خروش عمومی، پیام «نه به اعدام» را به صدایی فراگیر در سراسر ایران تبدیل کنیم. این حرکت باید همچون جویبارهایی از اعتراض، در تمام شهرها جاری شود و به رودی خروشان از مطالبهگری برای پایان دادن به اعدام و سرکوب تبدیل گردد.
حکومتی که بقای خود را بر پایه اعدام و سرکوب بنا کرده، همچون عنکبوتی است که تارهای شکنندهاش با نفسهای گرم خیزش مردمی از هم خواهد گسست. اکنون وظیفه همگان است که با ایستادگی در کنار زندانیان سیاسی و حمایت از آنان، جبههای متحد علیه استراتژی اعدام ایجاد کنند. صدای زندانیان سیاسی را پژواکی از خیزش اجتماعی بدانیم و با خروش «نه به اعدام»، جامعه ایران را به سمت آزادی و عدالت سوق دهیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر