نماز جمعه‌های حکومتی، این هفته نیز صحنه‌ای برای اعترافات ناخواسته و هراس‌آلود ملاهای منصوب خامنه‌ای از گسترش نفوذ و قدرت مجاهدین بود.
در حالی که آنها تلاش می‌کردند با یادآوری سرکوب اعتراضات ۱۳۸۸ و سازماندهی ضدتظاهرات ۹ دی، به نیروهای بی‌انگیزهٔ خود روحیه دهند، اعترافاتشان به قدرت‌یابی کانونهای شورشی، ناامیدی و ترس را از آینده‌ای که تحت کنترل رژیم نخواهد بود، به‌خوبی نشان داد.از احمد خاتمی تا امام‌جمعه‌های بجنورد و رشت، همه در سخنرانی‌هایشان به نقش پیشتازانه مجاهدین در سازماندهی اعتراضات و تأثیرگذاری آنها بر افکار عمومی اشاره کردند. این آخوندها که پیوسته از اخبار "دشمن اصلی" نظام بریف می‌شوند، به‌خوبی آگاهند که علی‌رغم سرکوب‌های گسترده، دادگاههای نمایشی، تبلیغات سنگین و پروپاگاندا علیه مجاهدین، کانونهای شورشی در حال گسترش‌اند.
عملیات مداوم این کانونها در ماه‌های اخیر، از جمله در سالگرد قیام دی ۹۶ و قیامهای زاهدان، نشان‌دهنده هماهنگی و جوشش آنها از واقعیت‌های جامعه است. پیام آنها روشن است: راه آزادی از مسیر قهر و آتش می‌گذرد.
رژیم، پس از شکست‌های استراتژیک در منطقه، به‌ویژه با نزدیک شدن سقوط بشار اسد، روحیهٔ نیروهای خود را درهم‌شکسته می‌بیند. هر گام کانونهای شورشی در داخل کشور، شعله‌ای امید برای مردم و ضربه‌ای عمیق به نظام است. زوزه‌های هراس‌آلود این منابر حکومتی، تنها انعکاس وحشتی عمیق از آینده‌ای تاریک برای ولایت فقیه است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر