در انتخابات ریاست جمهوری رژیم، شاهد روی کار آمدن مهره ای بودیم که از جنس خمینی و دنباله روی سیاست ها و جنایت های اوست.
خامنه ای با روی کار آوردن ابراهیم رئیسی، هم ضعف خود را عیان کرد و هم انقباض رژیمش را.
در مقابل چنین صف آرایی عیانی از سیاهیِ استبداد، ایران زمین نیز شاهد صفی از آزادی خواهان بوده است.
آنها که در شهرها و روستاها و استانهای سراسر ایران، برمی خیزند، پرچم آزادگی بر دوش می گیرند و برای سرنگونی دیکتاتوری حاکم، «حاضر» می گویند.
اینها همان نیروهای رزم و جلوداران جسورِ تغییر و براندازی هستند.
همان ها که یک مقاومت گسترده و سراسری، با بیش از نیم قرن سابقه مبارزاتی، پشتوانه عظیم شان است.
مقاومتی که از ۳۰خرداد ۱۳۶۰ در مقابل خیانت، گلوله و خنجر خمینی، سینه سپر کرد و بهایش را دهه ها است که در زندان ها و شکنجه گاهها و اعدام بهترین هایش، پرداخته است.
مقاومتی که خصم مرتجعان و خمینی صفتان است.
مقاومتی که حامی مظلومان و ستمدیدگان است.
بی شک روزی خواهد رسید که خورشید آزادی به میهنمان پرتو خواهد افکند.
چشمان پر انتظار مادران، کودکان بی سرپرست، دخترکان معصوم و کارتن خواب، پسر بچه هایی که نان آور خانواده شده اند و آن هزاران زن و مرد گرسنه و بی بضاعت ایرانی، سعادت و خوشبختی و آزادی را برخود خواهند دید و تجربه خواهند کرد.
ایران، مهد تمدن و پیشرفت می شود. استعدادها و هنرها و نبوغ بی کران جوان هایش جلوه خواهد کرد. معادن و منابع کشور در خدمت پیشرفت و زندگی مردم بکار گرفته خواهند شد و جایی برای سرکوب و فقر و نادارای و بدبختی نمی ماند.
آن روز بی شک، آزادی است که در غلبه بر استبداد، تاریخ ایران را می نویسد
تاریخی برآمده از جنگ و نبرد و شجاعت تا رسیدن به آزادی و پیشرفت و سعادت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر