در حالی که ایران سال ۱۴۰۳ را پشت سر گذاشت، کانونهای شورشی بار دیگر به‌عنوان نیرویی پیشتاز در مبارزه با دیکتاتوری مذهبی قد علم کردند.
این هسته‌های مقاوم، نه‌تنها در برابر سرکوب و اختناق ایستادگی کردند، بلکه دامنه فعالیت‌های خود را در سراسر کشور گسترش داده و بر عمق تأثیرگذاری‌شان افزودند.حرکتی رو به جلو؛ از کمیت تا کیفیت
طی یک سال گذشته، کانونهای شورشی موفق شدند هزاران عملیات ضداختناق را در ۳۱ استان ایران به اجرا بگذارند. از آتش زدن پایگاههای سرکوب تا تخریب نمادهای تبلیغاتی رژیم، این اقدامات نه‌تنها چهره قدرت‌نمایی پوشالی حکومت را مخدوش کرد، بلکه پیام روشنی به مردم داد: تغییر در دستان شماست.
بیش از ۳۹ هزار حرکت انقلابی، از جمله ۲۸۱۳ اقدام در چهارشنبه‌سوری، نشان داد که این کانونها نه‌تنها از مسیر خود عقب ننشسته‌اند، بلکه با قدرت و انگیزه‌ای دوچندان به پیش می‌روند. گستردگی عملیات آنها از زاهدان تا تهران، بیانگر شبکه‌ای عمیق و پویا در دل جامعه است که روزبه‌روز به انسجام بیشتری می‌رسد.
سازمان‌یافتگی در برابر سرکوب
ویژگی بارز کانونهای شورشی در سال گذشته، سازمان‌یافتگی و انعطاف‌پذیری بالای آنها بود. رژیم بارها تلاش کرد تا این شبکه‌ها را سرکوب کند، اما تداوم اعتراضات در زاهدان که بیش از ۱۲۰ هفته بی‌وقفه ادامه یافت، ثابت کرد که این مقاومت از اراده‌ای شکست‌ناپذیر برخوردار است. جوانانی که در دل این کانونها فعالیت می‌کنند، نه به‌عنوان نیروهایی پراکنده، بلکه به‌مثابه سلولهای یک شبکه زنده و پویای مبارزاتی عمل می‌کنند.
رهبری قیامهای مردمی
کانونهای شورشی تنها به اعتراض‌های خیابانی محدود نمی‌شوند. آنها به یک نیروی هدایت‌کننده تبدیل شده‌اند که قیامهای پراکنده مردمی را سازماندهی و هدفمند می‌کنند. با حمله به مراکز سرکوب از جمله پایگاههای بسیج و سپاه، رژیم را به موضع تدافعی کشانده و فضا را برای حضور گسترده‌تر مردم در خیابان‌ها فراهم کرده‌اند.
گسترش و جذب نیرو؛ امیدی برای آینده
یکی از مهمترین موفقیت‌های این کانونها در سال ۱۴۰۳، افزایش جذب نیرو و گسترش دامنه فعالیت‌هایشان بود. جوانانی که به دنبال راهی برای ابراز مخالفت خود با رژیم بودند، در این کانونها بستری برای پیوستن به جریان مقاومت پیدا کردند. این روند، نشان‌دهنده آن است که هرچه اختناق رژیم شدیدتر شود، اراده مردم برای مقابله با آن قوی‌تر خواهد شد.
تأثیرات جهانی؛ پژواک مقاومت ایران
فعالیت‌های کانونهای شورشی، تنها در داخل مرزهای ایران باقی نماند. در محافل بین‌المللی، از این نیروی مقاوم به‌عنوان عاملی کلیدی در تغییر معادلات سیاسی ایران یاد شد. تحلیلگران و سیاستمداران در گردهمایی‌های جهانی بر اهمیت این کانونها در فرایند سرنگونی دیکتاتوری تأکید کردند.
نتیجه‌گیری؛ سالی پرشور و آینده‌ای روشن
سال ۱۴۰۳ نقطه عطفی در مبارزات کانونهای شورشی بود. رشد کمی و کیفی این هسته‌های مقاومت، نویدبخش روزهایی پرامید برای مردم ایران است. همان‌گونه که این کانونها ثابت کردند، هیچ دیکتاتوری قادر به ایستادگی در برابر نیروی اراده و فداکاری نیست. سال ۱۴۰۴ می‌تواند سالی باشد که در آن، شعله‌های مقاومت بیش از هر زمان دیگری، بر تاریکی سرکوب غلبه کند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر