مرداد سال ۶۷ بدون شک در سینه تاریخ ایران حک شده و هرگز فراموش نخواهد شد.
این ماه از یک‌سو یادآور برگ زرینی از فداکاری و وفاداری به آرمان آزادی و پای‌بندی به اصول و از سوی دیگر افشاگر اوج شقاوت و بی‌رحمی خمینی و دار و دسته جنایتکار حاکمش بوده و خواهد بود.
خمینی خون‌آشام یکی از فجیع‌ترین جنایات ضدبشری در تاریخ معاصر را با قتل‌عام هزاران زندانی سیاسی رقم زد. به یاد مجاهد شهید محسن محمدباقر، عقاب پرغرور عشق و آزادی.
مجاهد خلق محسن محمدباقر از دوپا فلج بود. ۲عصا در دست داشت و با اونها حرکت می‌کرد. نیرومند و استوار بود.
قبلاً در فیلم «غریبه و مه» ساخته بهرام بیضایی نقش یک بچه فلج را بازی کرده بود. در زندان سرشار از روحیه و شادابی بود. یکی از همزنجیرانش گفت:
«شب آخر به او گفتم محسن چطوری؟
گفت مرگ حقه. روحیه‌اش خیلی بالا بود.
در بازی فوتبال همه اونو انتخاب می‌کردند. با عصاهایش توی دروازه می‌ایستاد و با حرکت دادن آنها گویی بالهاش را باز می‌کرد و مثل یک عقاب توپ را می‌گرفت.
وقتی هم برای اعدام صداش زدند مثل عقابی مغرور از جا پرید. انگار منتظر همین لحظه بود».
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر