صبح روز چهارشنبه ۲۱ خرداد ۱۴۰۴، مجاهد (عباس) کورکور، یکی از بازداشت‌شدگان خیزش مردمی ۱۴۰۱ در ایذه، در زندان شیبان اهواز اعدام شد.
این اعدام درست در سالروز تولد کیان پیرفلک انجام شد؛ کودکی که نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی در جریان همان اعتراضات با شلیک گلوله به قتل رساندند. در حالی‌که نهادهای حکومتی با اتهام‌سازی، کورکور را عامل قتل کیان معرفی کردند، مادر کیان، ماه‌منیر مولایی‌راد، بارها تأکید کرده که فرزندش با گلوله‌های نیروهای حکومتی کشته شده و کورکور بی‌گناه است.محکومیت کورکور به «محاربه» و «افساد فی‌الارض» در دادگاهی غیرعلنی، بدون وکیل مستقل و تحت شکنجه، یادآور الگوی تکراری سرکوب، اعتراف‌گیری اجباری و حذف فیزیکی معترضان در ایران است. سازمانهای حقوق بشری از جمله عفو بین‌الملل نیز پیش‌تر درباره شکنجه و خطر قریب‌الوقوع اعدام او هشدار داده بودند.
این جنایت، بخشی از روند نگران‌کننده‌ای است که جامعه ایران مدت‌هاست با آن روبه‌روست: استفاده ابزاری از مجازات اعدام برای ایجاد رعب عمومی، حذف مخالفان و بستن دهان معترضان.
در همین بستر، جنبش مدنی «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» شکل گرفته است. حرکتی خودجوش و گسترده که فعالان مدنی، خانواده‌های قربانیان و مردم عادی هر هفته در سه‌شنبه‌ها با انتشار پست‌ها، تجمعات یا برنامه‌های اعتراضی، مخالفت خود را با اعدامهای سیاسی و ناعادلانه اعلام می‌کنند. این جنبش، نمادی از مقاومت مدنی و پافشاری بر حق زندگی، دادخواهی و کرامت انسانی‌ست.
اعدام مجاهد کورکور، تنها یک فاجعه حقوق بشری نیست؛ بلکه زنگ خطری‌ست برای همه‌ی ما. برای نسلی که با شجاعت ایستاده، اما زیر تیغ بی‌عدالتی هر لحظه ممکن است قربانی بعدی باشد.
بیایید سه‌شنبه‌ها را به روز فریاد علیه مرگ تبدیل کنیم.
بیایید سکوت نکنیم، چون اعدام نه پایان یک انسان، که مرگ تدریجی یک جامعه است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر