روز اول مهر ۱۴۰۴، نیویورک شاهد یکی از پرشورترین گردهمایی‌های ایرانیان آزاده و هواداران مقاومت ایران بود.
مقابل عمارت سازمان ملل، پرچم‌های سه‌رنگ ایران و صفوف نسل‌های مختلف، تصویر ملموسی از تاریخ پرفرازونشیب مبارزه برای آزادی را ترسیم کردند.این تجمع تنها یک اعتراض نبود؛ پژواک تاریخی بود از نسلی که خسته‌ناشدنی، عشق به آزادی را از کوچه‌های ایران تا میدان‌های جهانی حمل می‌کند. ایرانیان با حضور خود، پیام روشنی را به رهبران جهان رساندند: پزشکیان نماینده‌ی مردم ایران نیست، بلکه چهره‌ای از فاشیسم دینی حاکم است. پذیرش او، به‌معنای چشم بستن بر منشور حقوق بشر و رنج‌های مردمی است که هر روز با سرکوب و اعدام روبه‌رو هستند.
در این صحنه، نسلی تازه خود را نشان داد؛ نسلی که از دیکتاتوری‌های گذشته عبور کرده و به آزادی و دموکراسی ایمان دارد. آنان صدای ایران واقعی‌اند؛ ایرانی که نمی‌خواهد در قفس تاریخ بماند، بلکه به‌دنبال آینده‌ای کثرت‌گرا و آزاد است.
اول مهر امسال در نیویورک، این پیام یک‌بار دیگر طنین‌انداز شد: ایران آزاد و دموکراتیک تنها با ایستادگی و سازمان‌یافتگی به‌دست خواهد آمد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر