در سالگرد انقلاب ضدسلطنتی، میدان «دانفرد روشرو» پاریس بار دیگر شاهد حضور ایرانیان آزاده‌ای بود که آمده بودند تا پیام ماندگار مقاومت را زنده نگاه دارند.
آن‌ها ثابت کردند که اگرچه نسل انقلاب ۵۷ بارها سرکوب شد، اما در میان نسل‌های جدید، با شور و ایمان تکثیر شده و تداوم یافته است.طنین گام‌های استوار اشرف‌نشانان در این گردهمایی، پژواک عزم آزادی‌خواهانی بود که در ایران اسیر، با قیام و خیزش، دیکتاتوری را به چالش کشیده‌اند. خیابان‌های پاریس، جایی که صدای یک ملت در زنجیر به گوش جهانیان رسید، شاهد پرچم‌هایی بود که رنگین‌کمان امید و آزادی را ترسیم می‌کردند.
مقاومت، راهی است که این زنان و مردان، جوانان و سالمندان، از قاره‌های مختلف به عشق ایران پیموده‌اند. سرما، سفرهای طولانی و تهدیدهای دژخیمان مانع از آن نشد که در لحظه‌ای که تاریخ آنان را فرامی‌خواند، در صفوف به‌هم‌پیوسته حضور نیابند. آنان در برابر یاوه‌سرایی‌های رژیم ایستادند و اراده خود را برای سرنگونی استبداد محکم‌تر از پیش اعلام کردند.
با شنیدن پیام‌های رهبران مقاومت، شور انقلابی‌شان به جوش آمد، همان شور میلیشیای مجاهد در امجدیه، همان عزم سترگی که نسل‌به‌نسل از «مهدی جاودان» تا «میلیشیا جاودان» جریان دارد. هر یک از آنان، مشعلی فروزان از اراده ملتی هستند که آزادی را نه در سازش، بلکه در مبارزه و فداکاری می‌جوید.
این تظاهرات، بازتاب همان حقیقتی است که در کلام مریم رجوی متجلی است: مسأله هرگز این روش یا آن روش نبوده، بلکه تصمیم بر سر یک موضوع است: سرنگونی فاشیسم دینی، آری یا نه؟
آنان که درد استبداد را با گوشت و پوست خود لمس کرده‌اند، راه چاره را در انقلاب دموکراتیکی می‌بینند که آزادی را با حرف و ادعا نمی‌خواهد، بلکه با سازمان‌دهی و مبارزه پی‌می‌گیرد. از سرود «ای ایران» در خیابان‌های پاریس تا پژواک سرود «مارسیز» در انقلاب کبیر فرانسه، پیام این تجمع روشن بود: انقلاب ۵۷ نمرده، بلکه در مسیر سرنگونی دیکتاتوری مذهبی، به پیش می‌تازد.
امروز، نگاه‌ها بیش از همیشه به سمت آلترناتیوی جلب شده است که در کوران چهل سال مبارزه، استقلال و اعتبار خود را حفظ کرده است؛ آلترناتیوی با برنامه‌ای شفاف، حمایت گسترده بین‌المللی، و ارتشی از فداکارترین فرزندان ایران که با کانونهای شورشی در دل میهن، پایه‌های این رژیم را به لرزه درآورده‌اند.
نه بازگشت به گذشته، نه تن‌دادن به وضع موجود، بلکه حرکت شتابان به سوی آینده‌ای آزاد و دموکراتیک. این پیام پرچم‌هایی بود که بر دستان استوار ایرانیان در میدان پاریس برافراشته شد، همان پیام حک‌شده بر بنر سرخ تظاهرات:
🔴 «مرگ بر ستمگر، چه شاه باشه چه رهبر»
آری، مسیر روشن است: نه شاه، نه شیخ، زنده باد انقلاب دموکراتیک مردم ایران!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر