ماشه داخلی؛ کابوس بزرگ‌تر از تحریم خارجی

 

اجرای مکانیسم «ماشه» بار دیگر شکاف عمیق درونی حکومت را آشکار کرد. اگرچه رسانه‌های حکومتی، طبق معمول، یکدیگر را بابت برجام و تحریم‌ها متهم می‌کنند،

اما آنچه بیش از همه بیرون زده، ترس از «ماشه داخلی» است؛ ماشه‌ای که خود مقامات حکومتی از آن سخن می‌گویند.

نمایندگان و روزنامه‌های حکومتی به‌صراحت اعتراف می‌کنند که سرچشمه بحران‌های اقتصادی و اجتماعی، نه تحریم خارجی، بلکه چپاول و فساد ساختاری درون نظام است. از نابودی منابع ارزی در دلالی و سفته‌بازی تا خودتحریمی‌های گسترده، همه گواه آن است که توان تخریب داخلی به‌مراتب از فشارهای بیرونی بیشتر است.

هم‌میهن نیز، در واکنش به فعال شدن ماشه، نوشت: «ریشه مسائل ایران در داخل است.» این اعتراف آشکارا نشان می‌دهد که فساد سیستماتیک، ناکارآمدی و جنگ قدرت میان باندهای حکومتی، علت اصلی فروپاشی در اقتصاد، آموزش، بهداشت و حتی حوزه فرهنگ است.

اما بُعد سیاسی و اجتماعی این ماجرا برای ولی‌فقیه و حاکمیت هولناک‌تر است. چرا که فشار خارجی می‌تواند مهار شود، اما انفجار نارضایتی داخلی راه فراری باقی نمی‌گذارد. همان‌طور که احمد زیدآبادی یادآور شد، پیوند بحران‌های تاریخی و آنی می‌تواند زمینه‌ساز رویارویی شدید مردم و نظام شود؛ رویارویی‌ای که حاکمیت از آن بیش از هر تحریم خارجی وحشت دارد.

به اشتراک بگذارید: