استمرار سیاست نسل‌کشی از قتل‌عام ۶۷ تا امروز
قتل‌عام زندانیان سیاسی در تابستان ۱۳۶۷ یکی از فجیع‌ترین جنایات علیه بشریت در تاریخ معاصر ایران است؛ جنایتی که هزاران زندانی سیاسی، از جمله اعضا و هواداران
سازمان مجاهدین خلق، در دادگاههای چند دقیقه‌ای و بدون دسترسی به وکیل، به دار آویخته شدند.اکنون پس از گذشت بیش از سه دهه، شواهد و مواضع رسمی رسانه‌های حکومتی نشان می‌دهد که این سیاست سرکوب و اعدام مخالفان همچنان ادامه دارد. روزنامه فرهیختگان، وابسته به باند علی‌اکبر ولایتی، اخیراً در مطلبی از اعدامهای سال ۶۷ دفاع کرده و آن را «ضروری» و «با دقت نظر بالا» توصیف کرده است. این رویکرد آشکارا نشان می‌دهد که حذف فیزیکی مخالفان همچنان بخشی از راهبرد بقای حاکمیت است.
هشدار کارشناسان و گزارشگران حقوق‌بشر
پروفسور جاوید رحمان، گزارشگر ویژه پیشین سازمان ملل در امور حقوق‌بشر ایران، در کنفرانس ایران آزاد ۱۴۰۴ نسبت به خطر تکرار جنایتهای مشابه قتل‌عام ۶۷ هشدار داد. او اعدام اخیر دو زندانی سیاسی، مهدی حسنی و بهروز احسانی، را نمونه‌ای از نقض آشکار حقوق‌بشر دانست و گفت این محاکمه‌ها «ناعادلانه و خودسرانه» بوده‌اند.
ضرورت سازوکار بین‌المللی برای پیگیری عاملان قتل‌عام ۶۷
به گفته رحمان، اعدامهای دسته‌جمعی و خودسرانه در ایران مصداق «جنایت علیه بشریت» و حتی «نسل‌کشی» است. وی خواستار ایجاد یک سازوکار بین‌المللی تحقیق و پاسخگویی شد تا عاملان قتل‌عام ۶۷ و جنایات مداوم علیه زندانیان سیاسی تحت پیگرد قرار گیرند. او تأکید کرد که جهان نباید مانند سال ۶۷ سکوت کند و این بار باید برای جلوگیری از تکرار جنایات فجیع اقدام فوری انجام دهد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر