برادر سیاوش در جلسهٔ قبل حول انتقال مجاهدین از عراق به آلبانی صحبت کردیم. گفتیم که آلبانی تعدادی از مجاهدین را پذیرفت.
به‌طور مشخص گروه اول یک گروه دویست نفره بود. اشاره کردیم به این‌که آمریکا هم از آنجایی‌که در حفاظت و انتقال مجاهدین مسئولیت داشت تلاش‌های زیادی کرد. با کشورهای مختلفی صحبت کرد که عمدتاً جواب «نه» دادند و کسی را نپذیرفتند. خود مجاهدین و مقاومت ایران در زمینهٔ پذیرش کشورها چه فعالیت‌هایی داشتند؟
مذاکره با کشورهای اروپا و آلبانی
مذاکره با رومانی:
از دیگر کشورهایی که مجاهدین برای انتقال مناسب دیدند و به توصیه برخی از حامیان مقاومت در پارلمان اروپا مناسب تشخیص داده شده بود، کشور رومانی بود. بنابراین هیأتی از مقاومت ایران به رومانی سفر کرد و طرح‌های خود را برای انتقال تعداد معدودی از مجاهدین لیبرتی به رومانی ارائه داد و ناامن بودن عراق برای مجاهدین را مطرح نمود. دولت رومانی که تحت تأثیر شرایط ناگوار مجاهدین در لیبرتی قرار گرفته بود ابتدا با پذیرش تعداد معدودی از مجاهدین موافقت کرد و گفت پس از مشورت با سایر قوای رومانی جواب قطعی را خواهد داد. اما پس از مدت کوتاهی اعلام انصراف کرد زیرا مورد تهدید رژیم آخوندی قرار گرفته بود واز ناامن شدن کشورش می‌ترسید.
مذاکره با ایتالیا:
کشور دیگری که مورد توجه مجاهدین قرار گرفت ایتالیا بود. هیأتی از سوی مجاهدین و به رهبری خواهر مریم برای یک دیدار رسمی به ایتالیا رفتند. در جریان این سفر که برای ارتقاء روابط مقاومت ایران با ایتالیا بود، مسأله انتقال تعدادی از مجاهدین لیبرتی به ایتالیا مطرح شد جولیو ترتزی وزیر خارجه وقت ایتالیا از پذیرش این طرح خودداری کرد و حتی از پذیرش مجاهدینی که قبلاً پناهنده ایتالیا بودند امتناع کرد و این مسأله ناشی از تهدیدات رژیم بود.
سپس طرح انتقال برخی از مجروحان حملات موشکی رژیم برای درمان و جراحی مطرح شد سرانجام دولت ایتالیا انتقال حدود ۴۰نفر از مجاهدین مجروح را فقط برای دوران درمان پذیرفت بشرط این‌که تمام هزینه‌های انتقال، اسکان، درمان و عمل جراحی و هزینه‌های بیمارستانی با خود مجاهدین باشد. اما در عمل پذیرش موقت مجروحان لیبرتی هم از تعداد معدودی تجاوز نکرد و دولت ایتالیا ادامه نداد.
مذاکره با دولت آلمان
به کمک حامیان مقاومت در آلمان که شخصیتهای برجسته‌یی بودند مذاکراتی بین مقاومت ایران و دولت آلمان برگزار شد از آنجا که دولت آلمان به‌دلیل تهدیدات تروریستی رژیم حاضر به پذیرش مجاهدین نمی‌شد این مذاکره اساساً بر روی پذیرش ۱۰۰نفر از مجاهدینی بود که قبلاً پناهنده آلمان بودند. دولت آلمان به‌طور نسبی با پذیرش این پناهندگان در آغاز موافقت کرد اما در عمل به‌دلیل همان تهدیدات رژیم پس از پذیرش تعداد معدودی خودداری کرد. و بیشتر پناهندگانی از آلمان را می‌پذیرفت که نیازهای درمانی و جراحی داشتند (مجروحان تهاجمات موشکی رژیم به لیبرتی و اشرف). این انتقال نیز مشروط به پرداخت تمامی هزینه‌ها از سوی مجاهدین بود.
مذاکره با دولت فرانسه و انگلیس:
از آنجا که تعداد قابل توجهی از مجاهدین اشرف قبلاً در فرانسه پناهنده شده بودند و پناهندگی آنها هم‌چنان به قوت خود باقی بود در مذاکره با دولت فرانسه خواسته شد که آنها را بپذیرد تا به‌عنوان پناهنده در فرانسه اقامت گزینند و لی دولت فرانسه چه از نظر اقتصادی و چه از نظر سیاسی روابط نزدیکی با رژیم داشت و سازمان اطلاعاتی آن در همکاری با وزارت اطلاعات رژیم بود از این پذیرش سر باز زد و حتی با پذیرش مجروحان و بیماران که نیاز به درمان و عمل جراحی داشتند که در عراق تحت محاصره مقدور نبود کاملاً مخالفت کرد و حتی یک نفر از آنها را نپذیرفت.
در مذاکره با دولت انگلیس نیز با همین مشکل مواجه شدیم و به‌خاطر روابط نزدیک انگلیس با رژیم و ترس از تهدیدات تروریستی رژیم هیچگونه پذیرشی امکانپذیر نشد.
برادر سیاوش! حکایتی که تعریف کردید، حکایت تکان‌دهنده‌ای است. کشورهایی مثل فرانسه که مهد دموکراسی هستند، مثل انگلستان که مدعی حقوق‌بشر است، مثل آلمان، این کشورها اقتصادهای فوق‌العاده قوی دارند. مثل ایتالیا. اینها حتی حاضر نمی‌شوند مجروحان مجاهدین را بپذیرند، حتی به خرج و هزینهٔ خودشان. و در نهایت کشور کوچکی مثل آلبانی با این اقتصاد ضعیف که حتی در اتحادیه اروپا هم نیست که بگوییم حمایت اتحادیه اروپا را پشت خودش دارد. این کشور همهٔ مجاهدین را می‌پذیرد. چه شد که آلبانی همهٔ مجاهدین را پذیرفت؟
اقدام نهایی با دولت آلبانی بعد از قتل‌عام هفتم آبان ۹۴
در غروب روز ۷آبان ۱۳۹۴ حمله موشکی بسیار سنگینی بر روی لیبرتی انجام شد که در واقع سنگین‌ترین حمله بود و با موشکهای بسیار قدرتمند و تقویت شده قرارگاه لیبرتی هدف قرار گرفت. این حمله ۲۴ کشته و شمار زیادی زخمی به جای گذاشت. ولی آمادگی مجاهدان اشرفی و سرعت عمل آنها به رفتن به پناهگاه در کمتر از ۵ تا ۱۰ثانیه باعث شد که تعداد تلفات به ۲۴تن محدود بماند بنا‌به‌نظر کارشناسان این حمله با هدف قتل‌عام مجاهدین در لیبرتی و برای کشتار حداقل ۵۰۰نفر طراحی شده بود. با این وجود خسارات سنگینی بر اماکن، کانکسها و تأسیسات لیبرتی وارد آمد و متجاوز از دوسوم آنها منهدم شد. به‌طوری‌که زنده ماندن اشرفیان هر ناظری را شگفت‌زده می‌کرد. هم‌چنین همزمان با حمله موشکی بارندگی شدیدی منطقه را فراگرفته بود و سیلاب سنگرهای بتونی و روباهی را از آب پر کرده بود و اشرفیان ناچار بودند گاهی در همین سنگرها که تماماً پر آب بود، شیرجه بزنند، اما همین باعث نجات آنهاشد.
شگفت انگیزتر آن‌که بلافاصله بعد از این حمله جنایتکاران موشکی، مجاهدین در کنار بنگالهای آتش گرفته و در حال سوختن تجمع کرده و سرود فتح و پیروزی سردادند.
پس از حمله موشکی ۷آبان ۱۳۹۴ هیأتی از سوی خواهر مریم به آلبانی اعزام شد تا در مورد اعزام تمامی اشرفیان به آلبانی گفتگو کنند. پس از این‌که این هیأت توطئه حمله موشکی به لیبرتی و ابعاد گسترده آن را توضیح دادند هیأت آلبانی به ریاست نخست‌وزیر وقت با طرح مجاهدین برای اعزام کلیه مجاهدین اشرف به آلبانی موافقت کرد و مجاهدین پذیرفتند که تمام هزینه‌های انتقال، اسکان، استقرار، زندگی و درمان بیماران و عمل جراحی مجروحان با هزینه خود مجاهدین باشد. این مذاکرات مقدمه هجرت بزرگ گردید. و توانایی سیاسی مجاهدین را در انجام آن به اثبات رساند، کاری که حتی دولت آمریکا در حد تعداد معدودی از مجاهدین اشرفی را در سراسر اروپا نتوانسته بود انجام دهد... ... ...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر